rePlay #13 | Ανυπομονώ για το Deathloop
Blade Runner pen & paper, Mick McGinty, σφραγισμένα video games, ο Luigi στο Dreamcast, τίτλοι video games, Free time
Γεια σας!
Τα πλάνα μου για αυτή την εβδομάδα περιελάμβαναν αποκλειστικά το Mass Effect 2. Ούτε καν. Το περασμένο Σ/Κ είπα να δοκιμάσω το Beholder (διαθέσιμο μέσω Game Pass) και… καταστράφηκα! Έχω κόσμο να καταδώσω ακόμα βέβαια, όμως μέχρι στιγμής το βρίσκω συμπαθέστατο. Και σαν να μην έφτανε το Beholder, προχθές συνέβη και αυτό:
Άλλες 10 ώρες (τόσες προσφέρει δωρεάν το EA Play και πάλι μέσω Game Pass Ultimate) μείον για να παίξω το FIFA 21 με τον Μέσι να έχει πάρει μεταγραφή. Oh well… Τουλάχιστον εντόπισα πολλά και διάφορα στις ψηφιακές ατραπούς του διαδικτύου. Σερβιριστείτε ελεύθερα.
Τσηρς! 🍻
Ανυπομονώ για το Deathloop
Όσοι με ξέρετε ένα «κλικ» παραπάνω, γνωρίζετε ότι σπάνια παίζω παιχνίδια με το που κυκλοφορήσουν (αφήνοντας στην άκρη NBA 2K και FIFA, οι μοναδικές εξαιρέσεις της τελευταίας τριετίας ήταν τα The Last of Us: Part II και Cyberpunk 2077). Αναμενόμενα λοιπόν το Deathloop περιμένει καρτερικά τη σειρά του -μεταξύ άλλων.
Μία -ενισχυμένη- άποψη που διάβασα γι’ αυτό στο Wired ωστόσο με έβαλε σε σκέψεις. Λάτρεψα τα Dishonored και γενικώς έχω σε μεγάλη εκτίμηση τη δουλειά της Arkane Studios, τόσο ώστε να έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν αξίζει να περιμένω να -αρχίσω και να- τελειώσω το Mass Effect 2 πρώτα…
Blade Runner pen & paper; Γίναμε!
Τα pen & paper RPG τα λατρεύω. Το μόνο μου θέμα είναι ότι το 99% των campaigns που έχω παίξει είναι σε κόσμο high fantasy -μόνο μία φορά έχω αποπειραθεί να παίξω Vampire: The Masquerade. Η είδηση ότι ετοιμάζεται tabletop RPG βασισμένο στο Blade Runner για το 2022 λοιπόν, δε θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο.
Ο κόσμος του Blade Runner είναι από τους καλύτερους που έχω γνωρίσει ανεξαρτήτως μέσου -βιβλιο, ταινία ή video game. Γενικότερα το cyberpunk κονσεπτ με ξετρελαίνει (βλ. Deus Ex, Cyberpunk 2077) οπότε ειλικρινά δε βλέπω την ώρα να εντρυφήσω στο lore του Blade Runner.
ΥΓ. Η εικόνα από εδώ. Ψιλοάσχετο με το θέμα αλλά αξίζει να το διαβάσετε.
Mick McGinty (1952-2021)
Το όνομα του Mick McGinty μπορεί να μη σας λέει κάτι, είμαι σίγουρος ωστόσο ότι έχετε θαυμάσει ουκ ολίγες φορές τις δημιουργίες του. Ο Αμερικάνος ζωγράφος συνεργάστηκε με εταιρείες όπως η Capcom και η SEGA τη δεκαετία του ‘90, δημιουργώντας τα εξώφυλλα και προωθητικό υλικό πολλών κλασικών τίτλων, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται τα Streets of Rage 2, Kid Chameleon, Street Fighter II, Leisure Suit Larry 6: Shape Up or Slip Out!, Zoo Tycoon κ.α.
Ο Mick McGinty έφυγε από τη ζωή το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Μπορείτε να θαυμάσετε δείγματα της δουλειάς του στο παραπάνω tweet και να διαβάσετε δυο λόγια για τη ζωή του από τον γιο του, Jobey.
Σφραγισμένα video games
Πέτυχα στο timeline μου στο Twitter το παρακάτω thread (δεν είναι μεγάλο, διαβάστε το) και μ’ έβαλε σε σκέψεις, όχι τόσο σχετικά με τη Wata και το «έργο» της αλλά τις φυσικές εκδόσεις παιχνιδιών γενικότερα. Συνηθίζετε κι εσείς να αγοράζετε video games και κατόπιν να τα κρατάτε σφραγισμένα στη συλλογή σας;
Βλέπω/γνωρίζω αρκετό κόσμο που το κάνει με τις Collector’s του και για να πω την αλήθεια, ποτέ δεν το κατάλαβα. Ποτέ δεν μπόρεσα να αντιληφθώ τι προσφέρει σε έναν λάτρη του αντικειμένου (δε μιλάω για τους επαγγελματίες συλλέκτες προφανώς) ένα σφραγισμένο κουτί, το περιεχόμενο του οποίου δε θα ‘φχαριστηθεί ποτέ.
Οι μόνες εκδόσεις που έχω κλειστές είναι η επετειακή του Night Trap από τη Limited Run Games (που όμως δεν έχει στην ουσία κάτι άλλο πέραν του παιχνιδιού μέσα) και οι δύο συλλεκτικές των Pillars of Eternity (αμφότερα τα είχα στηρίξει σε Kickstarter και Fig) οι οποίες όμως είναι και υπογεγραμμένες (βλ. σχετική φωτό -δικιά μου) και άρα αυτό που λένε «one of a kind».
Τι να σας πω… Εσείς;
Τι κάνει ο Luigi στο Dreamcast;
Είναι ο Luigi (της γνωστής οικογενείας) σε μία πίστα ονόματι «sonygt2» σε ένα πρωτότυπο racing -που δεν κυκλοφόρησε ποτέ- βασισμένο στο SEGA GT του Dreamcast.
Πού είναι το περίεργο;
Ο ψυχαναγκασμός των τίτλων video games
Με αφορμή ένα κείμενο που διάβασα στο Input, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας έναν ψυχαναγκασμό που δεν έχω καταφέρει να αποβάλλω όλα αυτά τα χρόνια που αρθρογραφώ. Θέλω να γράφω ονόματα εταιρειών, υπηρεσιών και προϊόντων (μεταξύ αυτών και video games φυσικά) ακριβώς όπως είναι.
Να σας δώσω μερικά παραδείγματα: inFAMOUS και όχι Infamous, thatgamecompany και όχι ThatGameCompany, GameCube και όχι Gamecube, SEGA και όχι Sega και πάει λέγοντας.
Πείτε μου τώρα εσείς τι διαφορά έχει το Assassin’s Creed: Brotherhood από το Assassin’s Creed Valhalla και με ποια λογική λείπει από το δεύτερο η άνω και κάτω τελεία. Ο φίλος στο Input υποφέρει και ειλικρινά μπορώ να δηλώσω ότι τον νιώθω 100%. Σε καθημερινή βάση πραγματοποιώ διψήφιο αριθμό σχετικών αναζητήσεων για τίτλους που έπειτα από λίγες μέρες έχω ξεχάσει πώς γράφονται -και δωσ’ του πάλι.
Και σε τελική ανάλυση τι διάολο σημαίνει Horizon Zero Dawn χωρίς μία άνω και κάτω τελεία κάπου;
Free time 🎈
YouTube: Gamer μέχρι το κόκαλο, ο ένας εκ των δύο εμπνευστών των Unboxholics, Σάκης Καρπάς, δημιουργεί πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο στο κανάλι του, InFeRnoBraVeHeart.
Twitter: Αν σας αρέσει να χαζεύετε φωτογραφίες και περιεχόμενο γύρω από το gaming ο @ColonelFalcon αξίζει το «follow» σας.