rePlay #61 | Γιατί απέτυχε το Stadia;

Χαίρετε,

Άλλα ετοίμαζα για σήμερα, άλλα σας «σερβίρω» εν τέλει. Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς, βλέπετε. Μπορεί με το Stadia να μην ασχολιούνταν πολλοί, η παραδοχή της αποτυχίας του όμως από πλευράς Google συνιστά ένα σημαντικό γεγονός -και παράλληλα το τέλος μίας εποχής.

Άφησα το σύνηθες περιεχόμενο του rePlay παρασάγγας λοιπόν για να προσπαθήσω να απαντήσω στην ερώτηση «γιατί απέτυχε το Stadia». Ο λόγος δεν είναι ένας -δε θα μπορούσε να ήταν ένας. Σε κάθε περίπτωση η όλη υπόθεση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Θα χαρώ να διαβάσω και τις δικές σας απόψεις.

Cheers 🍻

---

Γιατί απέτυχε το Stadia;

Τα μεγάλα νέα της εβδομάδας δεν είναι άλλα φυσικά από το λουκέτο που ετοιμάζεται να βάλει το Stadia τον προσεχή Ιανουάριο. Δε χρειάζεται και πολλή σκέψη για να υποθέσει κάποιος τους λόγους.

Μιλάμε για μία πλατφόρμα με ένα εντελώς ακατάληπτο εμπορικό μοντέλο, το οποίο στην εποχή του Game Pass και του -νέου- PS Plus απλά δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η δύναμη ενός συστήματος είναι οι αποκλειστικότητές του και υπό αυτό το πρίσμα, η Google πέταξε λευκή πετσέτα τον Φεβρουάριο του 2021 όταν και έκλεισε τα δύο της στούντιο.

Η εταιρεία προσπάθησε να εξισορροπήσει την απουσία οποιουδήποτε -βιώσιμου- πλάνου με χρήματα. Πολλά χρήματα. Εξωφρενικά πολλά χρήματα. Σύμφωνα με τον Jason Schreier, για να εξασφαλίσει τίτλους τύπου Assassin’s Creed Valhalla και Red Dead Redemption 2 ξόδεψε «δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για τον καθένα». Η πενιχρή βιβλιοθήκη του Stadia παίζει να κόστισε στη Google εννιαψήφιο αριθμό δολαρίων!

Συνδυάστε όλα τα παραπάνω με το γεγονός ότι το πρότζεκτ ανετέθη σε βετεράνους της βιομηχανίας με κολοσσιαία «εγώ» που απλά ακολουθούν την πεπατημένη περασμένων δεκαετιών χωρίς καμία διάθεση να προσαρμοστούν στις επιταγές του σήμερα αλλά και την παραδοσιακά ακατάλληλη προσέγγιση της Google σε ό,τι σχετίζεται με το gaming (να σας θυμίσω το YouTube Gaming…;) και έχετε την τέλεια συνταγή για μία επικών διαστάσεων αποτυχία.

Καθώς το Stadia άφηνε την τελευταία του πνοή, παρατήρησα δύο πραγματάκια, λεπτομέρειες για κάποιους, που όμως λένε πολλά τόσο για την οργανωτική δομή της Google (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το gaming και το Stadia), όσο και για το πώς πάρθηκε η απόφαση της απόσυρσής του.

1. Οι εργαζόμενοι του Stadia το έμαθαν λίγες ώρες πριν τη δημοσίευση του blog post. Ο Phil Harrison έστειλε email στις 7:08 το πρωί (!) ενημερώνοντας για meeting στις 8:30.

2. Για ώρες μετά τη χθεσινή ανακοίνωση, συνεργάτες της Google με προγραμματισμένα λανσαρίσματα τίτλων στο Stadia, δεν είχαν την παραμικρή ενημέρωση (επίσημη ή ανεπίσημη).

Τα όσα υποστήριζε ο -παντελώς αφερέγγυος- Harrison (το βιογραφικό του οποίου υπέσθη άλλο ένα πλήγμα αλλά αμφιβάλλω αν αυτό θα επηρεάσει τις επαγγελματικές του προοπτικές) αλλά και η επίσημη Google πήγαν περίπατο.

Και δε νομίζω πως φταίει το cloud gaming. Η Microsoft και η Sony φερ’ ειπείν δεν τα έχουν πάει άσχημα ως τώρα. Κρατούν μικρό καλάθι βέβαια, φροντίζοντας οι cloud υπηρεσίες να έχουν υποστηρικτικό χαρακτήρα στο γενικότερο μοντέλο τους και αυτό είναι που θεωρώ πως κάνει τη διαφορά. Την ίδια στιγμή, η Google, μία εταιρεία που παίζει στα δάχτυλα το cloud, αδυνατεί να στήσει επάνω του κάτι σχετικό με το gaming. Κάτι. Οτιδήποτε. Μέχρι κι η Amazon έχει να επιδείξει μια κάποια πρόοδο (βλ. Prime Gaming)…

Για να προσπαθήσω να απαντήσω στη ρημάδα την ερώτηση του τίτλου, το Stadia και κατ’ επέκταση η Google απέτυχε κυρίως διότι:

• Είχε προβληματικό εμπορικό μοντέλο

• Δεν προσέφερε first-party/αποκλειστικούς τίτλους

• Η αγορά ίσως να μην είναι έτοιμη για μία 100% cloud gaming πλατφόρμα

Το Stadia γίνεται ακόμα ένα πρότζεκτ της Google που ξεκινά με τυμπανοκρουσίες για να κοπεί νύχτα, υπενθυμίζοντας με γδούπο ότι η προσέγγιση ενός «big tech» (συνδυασμός χρήματος + νοοτροπία «ξέρεις ποιος είμαι εγώ») δεν πιάνει στο gaming.

Να περάσει ο επόμενος.