rePlay #89 | Ποιο είναι το πιο κουλ μουσείο στη Φλωρεντία;
Ποια Πόντε και Παλάτσα Βέκια...
Χαίρετε,
Μέσα στον Σεπτέμβριο έκανα ό,τι πιο κοντινό σε καλοκαιρινές διακοπές αφού βρέθηκα για ένα πενθήμερο στην Ιταλία, σε Φλωρεντια και Μιλάνο. Στην πρώτη ειδικά δεν είχα ξαναπάει ποτέ οπότε την εξερεύνησα όσο περισσότερο μπορούσα, χωρίς φυσικά να έχω κάνει το παραμικρό πλάνο προηγουμένως. Κάπως έτσι που λέτε, έπεσα κατά τύχη επάνω στο — κατά τη γνώμη μου — καλύτερο μουσείο που έχει να προσφέρει η πόλη.
Λέγεται HZERO και είναι επί της ουσίας μία γιγαντιαίων διαστάσεων μακέτα με ηλεκτρικά τρενάκια (στη δημοφιλέστερη κλίμακα όλων, H0, εξ ου και το όνομα). Ο ενθουσιασμός μου δεν περιγράφεται προφανώς. Το όλο διόραμα είναι εκπληκτικού μεγέθους, γεμάτο λεπτομέρειες, μικρές σκηνές, ιστορίες εν εξελίξει και φυσικά συρμούς να πηγαίνουν προς πάσα κατεύθυνση.
Το ακόμα εντυπωσιακότερο είναι το στόρι πίσω από το HZERO που μπλέκει δύο φοβερούς συλλέκτες και τον προμηθευτή τους σε μία ιστορία που πάει σαράντα χρόνια πίσω! Είχα μάλιστα την ευκαιρία να τη μάθω απο πρώτο χέρι μέσα από ένα μίνι ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα στο σινεμά (!) του χώρου. Πέρασα εκεί περίπου τρεις ώρες και ο μόνος λόγος που έφυγα ήταν διότι με περίμενε ο ξάδελφός μου για να πάμε να φάμε (δεν παίζουν με αυτά).
Τράβηξα όμως άπλετο υλικό και σας υπόσχομαι ότι θα κάνω με την πρώτη ευκαιρία ένα βίντεο (θα ενημερώσω σε επόμενο rePlay, εναλλακτικά κάντε ένα subscribe εδώ). Όπως και να ‘χει, αν βρεθείτε προς Φλωρεντία μεριά, μην παραλείψετε να το επισκεφθείτε — το περιεχόμενό του είναι διαθέσιμο σε Ιταλικά και Αγγλικά. Δεν θα χάσετε.
📷 Πήρα για τις ανάγκες του σπιτιού μου τη Nest Cam της Google. Καθώς την περιεργαζόμουν θέλησα να ελέγξω τη λειτουργία νυχτερινής προβολής. Ρε παιδιά: τι έχουν κάνει οι άνθρωποι;! Αν δεν βρισκόμουν στον ίδιο χώρο, θα νόμιζα πως είχα ξεχάσει κάποιο φως ανοιχτό!
🎮 Από video games δεν έχω παράπονο: έπαιξα μπόλικα! Τελείωσα επιτέλους με το απολαυστικό Fallout: New Vegas οπότε στη συνέχεια θέλησα να καθαρίσω το κεφάλι μου με μικρότερα που είχα στη λίστα. Ξεκίνησα με το εκπληκτικό The Case of the Golden Idol και προχώρησα με τα Conspiracy!, Malware και Coffee Noir.
Τώρα έχω ξεκινήσει το Henchman Story και με βλέπω να συνεχίζω με τα μικρής διάρκειας indies μιας που είχα νέα παραλαβή…
🎙️ Τα Παιδιά της Πίστας επέστρεψαν! Επιστρέψαμε. Δώσαμε ραντεβού για τον Σεπτέμβριο και ήμασταν συνεπείς. Εντάξει, με τον Τίμο το είπαμε τον Ιούνιο του 2021 αλλά ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες παρακαλώ. Εν πάση περιπτώσει, σας αφήσαμε δύο, σας βρίσκουμε τρεις (σαν τον στρατό του Λιχτενστάιν ένα πράγμα) αφού στην παρέα έχει προστεθεί και ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος αλλά σημασία έχει ότι είμαστε εδώ.
Μας βρίσκετε σε Spotify, YouTube, Apple Podcasts με νέο επεισόδιο κάθε Πέμπτη.
🍿 Με τόσα video games που έπαιξα, πού καιρός για ταινίες. Κάνω πάντως το homework μου εν όψει Indiana Jones and the Great Circle (6 Δεκεμβρίου, ε, μην ξεχνιόμαστε) έχοντας παρακολουθήσει τις πρώτες τρεις ταινίες της σειράς (The Last Crusade, The Temple of Doom, Raiders of the Lost Arc). Άλλες δύο…
📙 Τελείωσα όμως ένα βιβλίο που πάλευα για κάμποσο καιρό. Πρόκειται για το The Four του Scott Galloway το οποίο καταπιάνεται με τους τέσσερις «καβαλάρηδες» της τεχνολογίας — Google, Apple, Amazon, Meta.
Αν και έχει γραφτεί το 2017 και ως εκ τούτου αγνοεί τη μετά-COVID εποχή, δίνει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τους τέσσερις και παράλληλα κάμποση τροφή για σκέψη. Σε αυτό το τελευταίο βοηθά κι ο ίδιος ο Galloway με τις απόψεις του. Αξιόλογο ανάγνωσμα, δεν το μετάνιωσα επ’ ουδενί.
Αυτό που ξεκίνησα εσχάτως είναι το Who Hunts the Whale, ένα σατιρικό μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τα κακώς κείμενα της βιομηχανίας του gaming και ως τώρα δείχνει πολλά υποσχόμενο.
Θέλετε να μοιραστείτε το rePlay; Μοιραστείτε το!