rePlay #91 | Playin' Nice
Ή αλλιώς, σας βρήκα δώρο για τα Χριστούγεννα
Χαίρετε,
Πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσα το βιβλίο Play Nice του Jason Schreier. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο Schreier είναι πιθανότατα ο καλύτερος δημοσιογράφος σε ό,τι αφορά το gaming — και ξεκάθαρα εκείνος με τις περισσότερες προσβάσεις με μία λεπτομέρεια: είναι αυτός στον οποίο καταφεύγουν οι εργαζόμενοι του χώρου για να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα στη βιομηχανία. Ρίξτε μια ματιά στα όσα έχει αποκαλύψει κατά καιρούς και θα καταλάβετε.
Το Play Nice είναι το τρίτο βιβλίο του Schreier μετά τα Blood, Sweat, and Pixels (2017) και Press Reset (2021) και εν αντιθέσει με εκείνα, καταπιάνεται με μία και μόνο εταιρεία: τη Blizzard. Ξεκινώντας από τις μέρες του 1991 που οι Mike Morhaime, Allen Adham και Frank Pearce την ίδρυσαν ως Silicon & Synapse και φτάνοντας ως την πρόσφατη εξαγορά του κολοσσού πλέον Activision Blizzard από τη Microsoft έναντι $69 δισ. και την απομάκρυνση του Bobby Kotick απο τη θέση του CEO, το βιβλίο εστιάζει στην κουλτούρα της εταιρείας ρίχνοντας φως σε μία αθέατη — για τους περισσότερους — ως τώρα πλευρά.
Βλέπετε, μπορεί το brand της Blizzard να είναι συνυφασμένο με θρυλικές σειρές και μοναδικές εμπορικές επιτυχίες, όμως πίσω από τους τίτλους που όλοι μας έχουμε απολαύσει όλα αυτά τα χρόνια κρύβονται προβληματικές συμπεριφορές, αρρωστημένες απαιτήσεις, απαράδεκτες καταστάσεις, διαλυμένες οικογένειες και πολλά (δισ)εκατομμύρια δολάρια. Κάποια από τα όσα διάβασα τα γνώριζα επιδερμικά — άλλα, ούτε καν. Όσο περισσότερο προχωρούσα όμως, τόσο μεγαλύτερος ήταν κι ο κόμπος που ένιωθα.
Με τον τρόπο μου είχα συμβάλλει κι εγώ — χωρίς να το γνωρίζω φυσικά — στην παγιοποίηση πρακτικών που σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και απάνθρωπες.
Όπως και τα δύο προηγούμενα βιβλία του Schreier, έτσι κι αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Δεν ξέρω τι θα βγει απ’ αυτές αλλά τουλάχιστον μου θύμισε πως πίσω από την αγαπημένη μορφή ψυχαγωγίας μου υπάρχουν αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας (no pun intended).
Αν πρόκειται φέτος τα Χριστούγεννα να κάνετε ένα δώρο στον εαυτό σας ή σε κάποιον που ξέρετε πως αγαπά τα video games, εδώ είστε.
🎮 Από video games έπαιξα το Life is Strange 2 μαζί με το The Awesome Adventures of Captain Spirit, ένα χαριτωμένο demo/add-on και δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα — νομίζω ήταν το χειρότερο της σειράς.
Αυτή την εποχή έχω εκπλαγεί ευχάριστα με το Lost in Random που ήρθε από το πουθενά και με έχει αιχμαλωτίσει για τα καλά, πριν πιάσω τα βαρέα και ανθυγιεινά (S.T.A.L.K.E.R. 2, Indiana Jones and the Great Circle, Balatro, Dave the Diver κ.α.).
Στο blog μου ανέβασα reviews των Call of Duty: Black Ops 6, Coffee Noir, Henchman Story και Tron: Identity.
🎙️ Σας θυμίζω ότι με ακούτε παρέα με τον Τίμο Κουρεμένο και τον Κωνσταντίνο Δημόπουλο στο podcast Τα Παιδια της Πίστας, κάθε Πέμπτη. Να, στο επεισόδιο αυτής της εβδομάδας θυμόμαστε τα διάφορα PlayStation με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων (διάολε…) από την κυκλοφορία της πρώτης κονσόλας το μακρινό — πια — 1994.
🍿 Και επιτέλους, όσον αφορά στις ταινίες, κατάφερα να ολοκληρώσω τα Indiana Jones με το τέταρτο και το πέμπτο μέρος τους — αμφότερα meh. Δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα κανένα εκ των δύο αλλά τουλάχιστον είμαι πλέον πανέτοιμος να υποδεχθώ το παιχνίδι της MachineGames.
Το φιλμ που πάντως είδα και μ’ άρεσε ήταν το To Steal from a Thief (ή Cien años de perdón όπως είναι ο τίτλος του στα Ισπανικά ή Ποιος Κλέβει Ποιον όπως έμαθα ότι αποδόθηκε στα Ελληνικά) το οποίο ασχολείται με μια ληστεία τράπεζας που μάλλον δεν πάει και πολύ καλά — ή μήπως πάει; Το βρήκα πολύ καλό και σας το προτείνω.
📖 Έχοντας ολοκληρώσει όπως έγραψα πιο πάνω το Play Nice, σειρά πήραν δύο άλλα βιβλία. Το πρώτο είναι Η Τέχνη της Ρουτίνας του Mason Currey το οποίο είχα διαβάσει πριν καμιά δεκαετία και θέλω να το θυμηθώ, μιας που είμαι κατά γενική ομολογία creature of habit (λειτουργώ με checklists). Το δεύτερο είναι το The Psychology of Money από τον Morgan Housel. Το έχω κάμποσα χρόνια, ε, και ήρθε η ώρα να το μελετήσω.
📱 Twitter ή Bluesky; Επειδή δεν μπορούσα να αποφασίσω ποιο σόσιαλ δίκτυο να χρησιμοποιήσω, με βρίσκετε — όσοι θέλετε φυσικά — και στα δύο.