rePlay #92 | 2024: Έπαιξα, διάβασα, είδα
Να 'μαστε καλά, και του χρόνου
Χαίρετε,
Χρόνια πολλά και καλή σας χρονιά! Πρώτο rePlay για το 2025 — και συμπτωματικά πρώτη επέτειος έπειτα από το restart του, σε μηνιαία βάση πλέον — οπότε θα μου επιτρέψετε να κάνω μία σούμα των όσων ξεχώρισα από τα πεπραγμένα της προηγούμενης χρονιάς σε προσωπικό επίπεδο πάντα.
Και φυσικά το ίδιο μπορείτε να κάνετε κι εσείς με ένα σχόλιο! 👇
🎮 Να ξεκινήσουμε με τα video games; Το 2024 έπαιξα γύρω στα 45 παιχνίδια. Όχι κι άσχημα. Σε ορισμένα αφιέρωσα διψήφιο ή και τριψήφιο αριθμό ωρών, με άλλα ξεμπέρδεψα σε ένα Σαββατοκύριακο ή ακόμα και μέσα σε ένα απόγευμα. Τι ξεχωρίζω;
Κατ’ αρχάς γνώρισα τον κόσμο του Fallout αφού δέησα να ασχοληθώ επιτέλους με τίτλο της σειράς. Ξεκίνησα με το Fallout 4 και συνέχισα με το New Vegas το οποίο απορώ πώς και δεν έχει γίνει ακόμα remake.
Έπαιξα το Deathloop και παρ’ ό,τι στην αρχή δεν ξετρελάθηκα ακριβώς, μόλις μου έκανε «κλικ», δεν ήθελα να τελειώσει. Βρήκα το Stray υπέροχο, αυτό το λίγο πιο cyberpunk Χονγκ Κονγκ (ή ορθότερα Καουλούν) ήταν το κάτι άλλο. Όσο για το The Quarry ήταν όσο κινηματογραφικό έπρεπε.
Το 2024 έπαιξα ξανά δύο τίτλους — πράγμα ασυνήθιστο για ‘μένα. Ο ένας ήταν το καταπληκτικό The Wolf Among Us και ο άλλος το Grand Theft Auto V, αυτή τη φορά σε PS5, έπειτα από PS3 και PS4. Αμφότερα τα καταευχαριστήθηκα και — ω, τι σύμπτωση — περιμένω πώς και πώς τα sequels τους!
Για την πλήρη λίστα των τίτλων που έπαιξα πέρυσι, μπορείτε να μπείτε — και να εγγραφείτε αν θέλετε — εδώ.
📚 Περνώντας στα βιβλία, θα ήθελα να έχω διαβάσει περισσότερα αλλά πρακτικά διάβαζα όταν ήμουν κάπου μόνος για καφέ ή σε αεροπλάνο/τρένο — σε κάθε περίπτωση εκτός σπιτιού, μακριά από οθόνες. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω τρία εξ αυτών τότε εκείνα θα ήταν το Ask Iwata, το Play Nice και ο Τραπεζίτης του Διαβόλου.
Το πρώτο μου επέτρεψε να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον θρυλικό ηγέτη της Nintendo και να καταλάβω λίγο περισσότερο τον τρόπο σκέψης του. Στο δεύτερο ο Jason Schreier διηγείται την ιστορία της Blizzard με έναν τρόπο που μόνο εκείνος μπορεί. Το τρίτο μπορεί να μην έχει σχέση με το gaming όμως μου έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα του τρόπου που λειτουργεί το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα (ανεξάρτητα της «σάλτσας» που έχει ή δεν έχει βάλει ο Birkenfeld).
🎥 Σειρές και ταινίες βρίσκονται χαμηλά στις προτεραιότητές μου οπότε τα όσα μπορώ να προτείνω εδώ είναι περιορισμένα.
Αν και δεν συνηθίζω να βλέπω σειρές πριν τελειώσουν, το έκανα με το Fallout και δεν το μετανιώνω. Επίσης τελείωσα επιτέλους το The Office — ελπίζω πως εσείς τουλάχιστον το είδατε νωρίτερα από ‘μένα.
Είδα 30 ταινίες. Το The Limehouse Golem με εξέπληξε ευχάριστα, το ίδιο τα Wild Tales και To Steal from a Thief. Πολύ δυνατά βρήκα ακόμα τα ντοκιμαντέρ Spotlight και The Farthest.
Στις… επαναλήψεις, είδα πάλι τρεις ταινίες που είχα απολαύσει και στο παρελθόν — και εννοείται πως δεν χαλάστηκα: το The Big Short, το The Social Network και το αρρωστημένα μοναδικό Tinker Tailor Soldier Spy.
🛍️ Μ’ αρέσει να επισκέπτομαι ως επί το πλείστον πόλεις. Τι κάνω εκεί; Περπατάω πολύ, παρατηρώ τον κόσμο, απολαμβάνω ωραίο καφέ και κάνω nerdy πράγματα (επισκέπτομαι indie καταστήματα video games, κομιξάδικα και flight simulators, χαζεύω τρένα ανεξαρτήτως κλίμακας κλπ). Από τη στιγμή που βρίσκομαι στο στοιχείο μου, μου αρκεί για να περάσω καλά.
Πήγα στο Αμβούργο ειδικά για τη Miniatur Wunderland. Στο Παρίσι πέρασα σχεδόν μια μέρα στα πέριξ της Ρεπουμπλίκ ψάχνοντας video games. Από τη Φλωρεντία μου έμεινε το H0 ενώ πήρα τρένο, αεροπλάνο και αυτοκίνητο για να πάω για λίγες ώρες σε ένα ρετρομάγαζο στο Στιούαρτον στη Σκωτία. Find your fire and feed it!
📆 Το 2024 είχε κι άλλες συγκινήσεις. Ανάρρωσα από μία μεγάλη εγχείριση που έκανα στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, επέζησα περιόδων εξαντλητικής δουλειάς, διαμόρφωσα το γραφείο μου στο σπίτι όπως το ονειρευόμουν για δεκαετίες, ήρθα πιο κοντά με κάποια πρόσωπα, απομακρύνθηκα από κάποια άλλα.
Κάποιος με ρώτησε στο Facebook πώς προλαβαίνω και κάνω ό,τι κάνω. Αφ’ ενός δεν έχω οικογενειακές υποχρεώσεις από επιλογή. Αφ’ ετέρου κάνω συνειδητή προσπάθεια να μην αφήνω πράγματα στα «to do» γιατί πολύ απλά, δεν ξέρω για πόσο θα είμαι εδώ για να τα κάνω.
Η στάση μου είναι συγκεκριμένη: ζω με τη ζωή μου με τέτοιο τρόπο που αν τα τίναζα απόψε, να μπορούσα να κοιτάξω πίσω και να πω «ναι ρε φίλε, γαμώ ήταν».
Να είστε καλά, καλή χρονιά σε όλους! ✨