rePlay #93 | Τα παιχνίδια που περιμένω το 2025
Όχι, το GTA VI δεν βρίσκεται σε αυτά
Χαίρετε,
Το rePlay επιστρέφει στην κανονική ροή του προγράμματός του έπειτα από έναν μήνα με τέτοιο φόρτο εργασίας, που θα ήθελα να τον ξεχάσω. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος γι’ αυτό το τελευταίο από μια ματιά στους τίτλους που περιμένω πώς και πώς το 2025!
Οι δύο για τους οποίους πραγματικά ανυπομονώ είναι πολύ συγκεκριμένοι:
Fable: Μία πραγματικά ξεχωριστή σειρά RPG. Την έχω λατρέψει και έχω να θυμάμαι μόνο θετικά απ’ αυτή.
Mafia: The Old Country: Επιστροφή στις ρίζες της σειράς κι εγώ χαίρομαι γιατί το πρώτο Mafia ήταν κι εκείνο που με άγγιξε περισσότερο.
Από εκεί και πέρα, στη σχετική λίστα έχω (με αλφαβητική σειρά) τα: Atomfall, Avowed, Clair Obscur: Expedition 33, Little Nightmares 3, Lost Records: Bloom & Rage, South of Midnight, The Alters, Thick as Thieves και To a T.
«Και το GTA VI;», σας ακούω να αναρωτιέστε. Το GTA VI δεν πρόκειται να κυκλοφορήσει φέτος. Με βάση τα όσα βλέπω, είμαι 100% βέβαιος γι’ αυτό. Μέχρι και στοίχημα θα έβαζα, αν το δέχονταν οι εταιρείες. Εννοείται πως ο τίτλος της Rockstar θα πάρει προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων, απλά θα το κάνει το 2026.
🎮 Λίγα πράγματα τον Ιανουάριο από video games, παιδιά. Τερμάτισα βέβαια το εκπληκτικό από κάθε άποψη Indiana Jones and the Great Circle το οποίο και ήταν από τα απολαυστικότερα παιχνίδια που έχω παίξει τα τελευταία χρόνια. Ο υπόλοιπος — ελάχιστος — χρόνος που αφιέρωσα στο gaming, εξαντλήθηκε στην πρέζα που ονομάζεται Balatro, η διάθεση του οποίου σε κινητά θα έπρεπε να διώκεται ποινικά. Ευτυχώς το παίζω σε PC.
Κατά τα άλλα, στο έτερο blog μου ανέβασα (μίνι, ως συνήθως) reviews και των Girlfriend from Hell, Christmas Nightmare, Watch Over Christmas και Life is Strange 2. Όσοι επιθυμείτε, εγγράφεστε κιόλας. Δεν σπαμάρω, το υπόσχομαι.
🎥 Δεν είδα τίποτα σε ταινία ή σειρά (αν και θέλω να ξεπετάξω κάποια στιγμή το Lockerbie για το οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα), όμως έχω να σας προτείνω το εορταστικό επεισόδιο που κάναμε με τον Τίμο και τον Κωνσταντίνο για το podcast, το πρώτο με εικόνα! Για εσάς που για κάποιο λόγο θέλετε να μας βλέπετε κιόλας…
Μας βρίσκετε σε YouTube, Spotify και Apple Podcasts (από σόσιαλ, σε Instagram και το group μας στο Facebook).
📚 Τουλάχιστον μέσα στον μήνα βρήκα χρόνο για βιβλία! Αρχικά ξαναδιάβασα το Κλέψε σαν καλλιτέχνης του Austin Kleon και το Η Τέχνη της Ρουτίνας του Currey Mason για να τα θυμηθώ. Αμφότερα είναι ευχάριστα και νομίζω ότι έχουν κάποιο ενδιαφέρον για έναν δημιουργικό επαγγελματία.
Εν συνεχεία καταπιάστηκα με το The Psychology of Money του Morgan Housel. Δεν θυμάμαι να έχω ακούσει τόσο καλά λόγια για βιβλίο από τον φιλικό μου κύκλο και λίγο αφότου το ξεκίνησα κατάλαβα γιατί. Τρομερό μέχρι τέλους, είναι το βιβλίο που άλλαξε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την αντίληψή μου για το χρήμα.
✈️ Για τις αρχές της χρονιάς, είχα προγραμματίσει ένα σύντομο ταξίδι με φίλους στο Λας Βέγκας. Μου δημιούργησε την ίδια εντύπωση με τη Νέα Υόρκη: πρόκειται για μέρος που έχω δει αμέτρητες φορές σε ταινίες, σειρές και videogames, οπότε όταν όντως βρέθηκα εκεί, είχα εκείνη τη σουρεάλ αίσθηση του «σαν να έχω ξανάρθει χωρίς να έχω ξανάρθει». Δεν ξέρω πώς αλλιώς να σας το περιγράψω, ίσως να έχετε ζήσει κι εσείς κάτι παρόμοιο.
Πέραν του Στριπ, βγήκαμε λίγο παραέξω και συγκεκριμένα στο Χέντερσον για να δω πώς ζουν οι κάτοικοι του Βέγκας — the real thing. Το ότι με $300-350 και έγγραφο που να επιβεβαιώνει πως ήμουν άνω των 21 μπορούσα να φύγω από Walmart με ένα sniper rifle και σφαίρες, θα μου φαίνεται για πάντα αδιανόητο. Όσο για το Γκραν Κάνιον, μπορεί να οδηγήσαμε 1000 χιλιόμετρα σε μία μέρα (Αθήνα - Θεσσαλονίκη) αλλά τα όσα είδαμε εκεί, άξιζαν τον κόπο πέρα για πέρα.
Για φωτογραφίες σας παραπέμπω σε ένα dump που έκανα στο Threads.