rePlay #98 | Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο

Τι Proust, τι ουστ

Χαίρετε,

Βλέπω τους γύρω μου να τερματίζουν video games, να ξεκινούν καινούρια, να παίζουν ό,τι βγαίνει και… αγχώνομαι. Πού διάολο βρίσκουν τον χρόνο;

Ανέκαθεν το πρόγραμμά μου ήταν γεμάτο. Η κύρια απασχόληση, το freelancing και κάποια προσωπικά πρότζεκτ — όπως αυτό που διαβάζετε καλή ώρα — δεσμεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, μόνο που δεν μπορώ να κάνω και πολλά: τα δύο πρώτα τα χρειάζομαι για να ζήσω, το τελευταίο είναι ψυχοθεραπεία.

Ναι, το gaming αποτελεί το βασικό μου χόμπι. Βλέπω ελάχιστες ταινίες (μιλάμε για 20-40 τον χρόνο), παρακολουθώ σπάνια σειρές και διαβάζω βιβλία κυρίως όταν ταξιδεύω (τουτέστιν όσο πιο συχνά γίνεται) ή είμαι κάπου έξω, μακριά από τις «σειρήνες» των οθονών που με περιβάλλουν στο σπίτι.

Οπότε; Οπότε όταν ξεκινάω μεγάλο σε διάρκεια (δηλαδή 25-30 ώρες και άνω) τίτλο, βλέπω τα πάντα γύρω μου να με προσπερνούν. Για παράδειγμα παίζω Clair Obscur κοντά δύο μήνες τώρα και ακόμα είμαι στα μισά. Δεν βιάζομαι, το παραδέχομαι — μ’ αρέσει να απολαμβάνω τα video games που παίζω. Αλλά και πάλι.

Όλα τα παραπάνω με ένα εξάωρο ύπνου τη μέρα — σκάρτο. Και πάλι δεν τα προλαβαίνω. Κάνω πολλά; Τα κάνω αναποτελεσματικά; Ξεχνιέμαι στα ενδιάμεσα χωρίς να το καταλάβω; Ούτε καν με το TikTok δεν ασχολούμαι! Από κάπου χάνω χρόνο (ενδεχομένως και λάδια) και δεν ξέρω από πού…

---

Μέσα στον μήνα αναρωτήθηκα ποιο θα μπορούσε να είναι το GotY της φετινής χρονιάς μέχρι σήμερα. Μέχρι και στο podcast το κάναμε θέμα!

---

🎮 Από video games, εξακολουθώ να παίζω απολαμβάνω το Clair Obscur: Expedition 33 και ξεκίνησα εσχάτως και το Split Fiction — αναμενόμενα καλό, ό,τι θα περίμενε κάποιος από τον Josef Fares και τη Hazelight.

Στο άλλο blog ανέβασα reviews των Thank Goodness You’re Here! και The Procession to Calvary.

---

Τον προηγούμενο μήνα ήταν η γιορτή μου, που λέτε. Εγώ συνήθως την ξεχνάω, κάποιος όμως τη θυμήθηκε και μου έκανε και ένα υπέροχο δώρο (δύο μεταλλικά luggage tags από τα wingtips του A6-EDA, του πρώτου A380 της Emirates). 😍

---

📃 Τον Ιούνιο τον πέρασα ανεβάζοντας στο Twitter τα 30 παιχνίδια που με σημάδεψαν. Αυτό που μ’ άρεσε περισσότερο ήταν η αλληλεπίδραση με διάφορους φίλους που έβλεπαν τις επιλογές μας να συμπίπτουν.

Τους 30 τίτλους θα τους δείτε κλικάροντας στο link. Τους μισούς από αυτούς (15) τους έπαιξα σε PC. Ακολουθούν το Xbox One (4) και τα Mega Drive και PS4 (3). Όσο για το έτος κυκλοφορίας τους, σιγά που θα ‘χανα ευκαιρία για γράφημα:

Νομίζω είναι λογικό οι τίτλοι που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση να είναι ως επί το πλείστον εκείνοι που έπαιξα στην εφηβεία και τα early 00s μου.

---

🍿 Αυτόν τον μήνα είδα δύο ταινίες. Στο σινεμά! Back to back! Το F1 (σε IMAX) υπό άλλες συνθήκες θα μου φαινόταν πασάμπλ, όμως είχα την ατυχία αμέσως μετά να μπω στο Mission Impossible: The Final Reckoning, οπότε μπροστά του ήταν για Όσκαρ.

Και φυσικά συνεχίζω με τη σειρά μου, όντας πλέον στην τρίτη σεζόν του Brooklyn Nine-Nine. Δύο ταινίες και μία σειρά σε έναν μήνα. Είναι μια καλή επίδοση…

---

Ποτέ δεν λέω όχι σε ένα καλό shooter (pun intended) και τους τελευταίους μήνες έχω «λιώσει» τα Nerf guns στο σπίτι. Τέλειο activity αν είστε με παρέα, σας το προτείνω 100%.

---

That’s all folks! 🎉 Αν παίξατε, κάνατε, είδατε ή διαβάσατε κάτι ενδιαφέρον, ως συνήθως τα σχόλια είναι στη διάθεσή σας. ⬇️

See you when I see you!

Πέτρος