rePlay #35 | Περί «σπάνιων» παιχνιδιών
SEGA: Η εταιρεία που προτιμούν τα «cool» παιδιά, καν' το όπως το Elden Ring, Castlevania PlayStation, κατρακυλούν NFT και metaverse, Free time
Χαίρετε,
Άλλη μια βδομάδα που εναλλάσσομαι μεταξύ Mad Max και Two Point Hospital -και πρόσθεσα και στη βιβλιοθήκη μου το Cities XL που έδινε δωρεάν μέχρι και χθες το Epic Games Store. Για να πω την αλήθεια βέβαια, τον περισσότερο χρόνο μου τον αφιερώνω στη βιογραφία του Richard Branson (περισσότερα γι’ αυτή πιο κάτω) αφ’ ενός γιατί τη βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αφ’ ετέρου γιατί κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσω και το δεύτερο βιβλίο του Schreier. Και έχουμε ακόμα…
Να είστε καλά 💙💛
Περί «σπάνιων» παιχνιδιών
Διάβασα ένα άρθρο περί σπάνιων και «σπάνιων» παιχνιδιών που με έβαλε σε σκέψεις. Η αγορά του retro gaming, βλέπετε, ζει ημέρες δόξας. Τα τελευταία χρόνια οι τιμές έχουν τραβήξει την ανηφόρα, ο Τύπος φροντίζει να υπενθυμίζει στο κοινό πως «τα video games του ίσως και να αξίζουν χιλιάδες λίρες/ευρώ/ρούπια» και αλυσίδες όπως τα CeX κάνουν πάρτι.
Για όσους δε γνωρίζουν, τα CeX εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, θεωρούνται -και είναι- scalpers με άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Οι τιμές τους είναι εξωφρενικά υψηλές και δεν ντρέπονται να πωλούν αυτή τη στιγμή το PS5 μεταχειρισμένο έναντι £675. Κι όμως, η λογική τους συντηρεί μία ολόκληρη αγορά.
Όταν καταστήματα και ιδιώτες πωλούν πιο-generic-πεθαίνεις τίτλους του PS2 που υπό νορμάλ συνθήκες δε θα κόστιζαν πάνω από £4-5 σε τιμές £30 και βάλε επειδή «είναι σπάνιοι», τότε δε θέλει και πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι κάτι πάει στραβά. Για την ακρίβεια, δύο είναι τα τινά:
Είτε βρισκόμαστε σε μία φούσκα η οποία αργά ή γρήγορα θα σπάσει,
είτε σε μία πιο μετριοπαθή προσέγγιση, η αγορά ακολουθεί κυματοειδή μορφή όπου το ζητούμενο είναι να αγοράσει κανείς όταν το κύμα «κάνει κοιλιά» και να πουλήσει (αν έχει τέτοιο σκοπό) όταν βρίσκεται στην κορυφή του.
Το θέμα είναι ότι οι περιπτώσεις «σπάνιων» παιχνιδιών γίνονται ολοένα και περισσότερες (και που να δείτε στις ΗΠΑ που μπαίνουν και τα graded αντίτυπα στο παιχνίδι τι μπούρδα κυκλοφορεί). Όσο υπάρχουν θύματα που επιβεβαιώνουν όλους όσοι βαφτίζουν έναν τίτλο σπάνιο γιατί… έτσι, τόσο το trend θα συνεχίζει να επιβιώνει. Οι υπόλοιποι θα κάνουμε απλά υπομονή.
SEGA: Η εταιρεία που προτιμούν τα «cool» παιδιά
Αυτή την εποχή, που λέτε, διαβάζω τη βιογραφία του Sir Richard Branson (Losing My Virginity: The Autobiography), ιδρυτή της Virgin. Εξαιρετικό ανάγνωσμα, παρεμπιπτόντως, σας το προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη, ιδίως αν σας ιντριγκάρει ο Branson. Καιρό είχε να με εμπνεύσει έτσι βιβλίο.
Στα τέλη της δεκαετίας του 80, η Virgin είχε τη διανομή των προϊόντων της SEGA σε κάποιες χώρες. Στο βιβλίο του, ο Branson αφιερώνει κάμποσες σελίδες μιλώντας μεταξύ άλλων για το πώς η εταιρεία του έστησε το marketing της SEGA. Έχοντας δουλέψει μάλιστα με άνθρωπο που ήταν εκείνη την περίοδο στη SEGA στις ΗΠΑ, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τα όσα αναφέρει ο Branson είναι η «γραμμή» που ακολουθήθηκε και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Αντιγράφω από το πρωτότυπο στα Αγγλικά.
In June 1987 I was telephoned by Roger Seelig, who asked me to come and meet a friend of his, Frank Hermann, who had stumbled into this rather amazing business. Trevor and Simon Burke negotiated to buy a 45 per cent stake in Mastertronic, and we put it in with Virgin Communications. Frank and Robert started working together and they bought the license to distribute Sega in Spain, France and Germany for five years. Their challenge was to build the Sega name from scratch in Europe. Virgin marketed Sega as the cool game to play, and initially we sold it on the basis that, while your younger brother may be happy with Nintendo games such as Super Mario and Gameboy, the smarter games for smarter kids were ones such as Sega’s Sonic the Hedgehog. Then, as the market developed rapidly, we found that younger and younger boys were buying Sonic: they all wanted to be like their older brothers. Our trick was to position Sega above Nintendo and force them further and further downmarket. And it worked: in Europe Sega overtook Nintendo with a 45 per cent market share, compared with a tiny market share back home in Japan.
By 1991 the sales of Sega in Europe had soared to £150 million up from £2 million in 1988. By then we were beginning to be rather terrified that the bubble might burst. In order to maintain our position we were having to spend £70 million marketing Sega each year, before the cost of financing and sales. There was always the danger that, because these games were primarily sold to an extremely narrow section of teenage boys, if another craze came along out of the blue, then Sega’s sales would collapse. Peer pressure ensures that nobody wants to be left behind for a moment.
Καν’ το όπως το Elden Ring
Θυμάστε τη χιουμοριστική εικόνα του… Elden Ring by Ubisoft που είχα μοιραστεί μαζί σας την προηγούμενη βδομάδα; Με το θέμα καταπιάστηκε στο newsletter του στο Bloomberg και ο Jason Schreier ο οποίος συνέκρινε τον χάρτη του τίτλου της FromSoftware με εκείνον μίας άλλης φετινής κυκλοφορίας, του Dying Light 2. Η διαφορά είναι χαοτική, τόσο από πλευράς αισθητικής, όσο και από άποψη gameplay.
Γενικότερα, παρ’ ό,τι το Elden Ring δεν είναι του στυλ μου, παραδέχομαι με χίλια την προσέγγισή του. Ήταν η αφορμή για να αντιληφθώ πόσο μας έχουν κακομάθει τα σύγχρονα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου, RPG και μη, με τα σηματάκια, τα λογότυπα, τη βέλτιστη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουμε και όλο αυτό το «hand-holding». Διάολε, αν μη τι άλλο ελπίζω το Elden Ring να εμπνεύσει κι άλλες εταιρείες στον τομέα αυτό.
Για όσους ενδιαφέρεστε να εντρυφήσετε στο θέμα, υπάρχει μια ωραία κουβεντούλα στην ομάδα Byte Us στο Facebook.
Castlevania PlayStation
Στο rePlay #34 είχα συμπεριλάβει ένα custom-made Xbox εμπνευσμένο από το Halo. Αυτή τη φορά λέω να κάνω το ίδιο με ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό PlayStation (το ορίτζιναλ, το ορθόδοξο). Χωρίς υπερβολή, μία από τις ομορφότερες customιές που έχω δει evah…
«Κατρακυλούν» NFT και metaverse
Ο Paul Tassi έγραφε πριν λίγες μέρες στο Forbes πως χαζεύοντας την πορεία των όρων «NFT» και «metaverse» στο Google Trends, ήταν σε θέση να διακρίνει ξεκάθαρη πτώση στην πορεία τους και κατ’ επέκταση στη δημοτικότητά τους (τουτέστιν, πόσο πολύ τα ψάχνει ο κόσμος). Το αυτό διαπίστωσα και ο ίδιος και μάλιστα σε παγκόσμια βάση, όπως μπορείτε να δείτε και στην πιο πάνω φωτογραφία ή απλά κλικάροντας στο δεύτερο link.
Στην περίπτωση των NFT μιλάμε για πτώση 64% σε διάστημα περίπου ενός μήνα ενώ σε αυτή του metaverse το ποσοστό φτάνει το 70% συγκριτικά με πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν ο Zuckerberg ανακοίνωνε τη Meta (για να ακολουθήσει το απόλυτο τίποτα). Προσωπικά δε θα με χαλάσει να δω αμφότερα τα trends να μηδενίζουν. Έχω τονίσει άλλωστε ότι δε βλέπω καμία αξία στο metaverse έτσι όπως πλασάρεται (hint: υπάρχει ήδη) ενώ και τα περισσότερα NFT έχουν καταλήξει ένα πανηγύρι wash trading (χωρίς να λείπουν πάντως οι ενδιαφέρουσες συλλογές).
Free time 🎈
YouTube: Το Let’s Game It Out είναι γεμάτο με βίντεο από απίθανα, παλαβά σενάρια από κάθε λογής video game. Εγγυημένο γέλιο.
Twitter: O Retrokong ταιριάζει γάντι στο προφίλ του gamer και συλλέκτη της διπλανής πόρτας. Ορισμένα δε από τα κομμάτια που έχει, είναι το κάτι άλλο.