rePlay #87 | Video game hunting στο Παρίσι
Oh là là!
Χαίρετε,
Πριν από περίπου δύο μήνες βρέθηκα στο Παρίσι για να περάσω ένα Σαββατοκύριακο με φίλους και δεν θα μπορούσα να μην «προσκυνήσω» στη Μπουλβάρ Βολτέρ, έναν επίγειο παράδεισο για τους λάτρεις του gaming. Σε εκείνα τα τέσσερα-πέντε οικοδομικά τετράγωνα, βλέπετε, φεύγοντας από την Πλατεία Δημοκρατίας (Πλας ντε λα Ρεπουμπλίκ) βρίσκονται συγκεντρωμένα γύρω στα 20 καταστήματα — ρετρό στην πλειοψηφία τους — video games.
Ο αριθμός τους είχε μειωθεί σε σχέση με την τελευταία μου επίσκεψη εκεί, ακριβώς πριν την έξαρση του COVID-19 στις αρχές του 2020, αφού κάποια εξ αυτών αντικαταστάθηκαν από τη νέα μόδα στη γαλλική πρωτεύουσα, τα anime/manga stores. Ακόμα κι έτσι όμως η γειτονιά παραμένει εντυπωσιακή, έστω κι τα καταστήματα αν στην πλειοψηφία τους είναι καλά για… οφθαλμόλουτρο, αφού οι τιμές τους μόνο φθηνές ή έστω προσιτές δεν είναι. Σε ό,τι προέρχεται από ΗΠΑ ή Ιαπωνία δε, το «καπέλο» που πέφτει είναι διαστάσεων σομπρέρο.
Θα βρείτε ωστόσο ενδιαφέροντα πραγματάκια και μάλιστα χωρίς να λείπουν οι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις αν ψαχτείτε σχετικά (λίγες αλλά υπάρχουν). Στη χειρότερη, οι 30/40somethin’ θα μεταφερθείτε δυο δεκαετίες πίσω και θα θυμηθείτε τα νιάτα σας — όπως έκανα κι εγώ. Έχοντας όσο χρόνο ήθελα στη διάθεσή μου, πέρασα γύρω στις τέσσερις ώρες πηγαίνοντας πάνω-κάτω τη Μπουλβάρ Βολτέρ και τα διάφορα κάθετα σε αυτή στενάκια, με στάση στο ενδιάμεσο για ένα γρήγορο brunch και καφέ για να γεμίσω τις μπαταρίες μου.
Ετοιμάζετε ταξίδι στο Παρίσι; Κάντε μία στάση στη Ρεπουμπλίκ και θα με θυμηθείτε.
🎮 Από video games, τον τελευταίο μήνα ασχολήθηκα ως επί το πλείστον με μικρά σε διάρκεια παιχνίδια. Τελείωσα το Open Roads, το Still Wakes the Deep, το Inkulinati και το I’m Counting to 6… και τώρα έπεσα στα βαριά έχοντας αρχίσει το Fallout: New Vegas (δύσκολο να παίζεις τίτλο του Xbox 360, 15 χρόνια αργότερα, παιδιά…).
Στο έτερο blog, πέραν των ανωτέρω, ανέβασα reviews για το Little Nightmares και το Little Kitty, Big City.
🍿 Είδα και ταινίες! Δύο! Η μία ήταν το The Thing του John Carpenter από το 1982, το οποίο και βρήκα εξωφρενικά ανώτερο σε σχέση με το ομότιτλο prequel του 2011. Η άλλη ήταν το The Farthest, ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την ιστορία του προγράμματος Voyager που έκανε το μυαλό μου να εκραγεί. Εφ’ όσον είστε στο κατάλληλο mood, σας το προτείνω με κλειστά τα μάτια.
📚 Διάβασα και βιβλία! Ολοκλήρωσα κατ’ αρχάς το Ask Iwata το οποίο και απόλαυσα. Συνέχισα με το Baldur’s Gate II του Matt Bell που ναι μεν είχα ξαναδιαβάσει αλλά θέλησα να φρεσκάρω τη μνήμη μου (θα σας εξηγήσω αμέσως τον λόγο). Το τρίτο ήταν Ο Τραπεζίτης του Διαβόλου, μία πρόταση της
την οποία και «ρούφηξα» αφού θαρρώ πως το τελείωσα σε δυο μέρες.Και τώρα την προσοχή σας: τον τελευταίο καιρό πειραματίζομαι με το βίντεο ως μέσο, οπότε σκέφτομαι τη γνώμη μου για τα δύο πρώτα βιβλία να σας την πω με ένα κλιπάκι. Δώστε μου λίγες μέρες και θα το έχω έτοιμο. Αυτό που ήθελα να ρωτήσω όμως είναι το εξής:
Θέλετε να μοιραστείτε το rePlay; Μοιραστείτε το!
Είμαστε πάντα εδώ για book recs, και όχι μόνο! Η σημερινή πρόταση είναι το Cleopatra & Frankenstein. Έχει και κατιτίς από διαφημιστική στην πλοκή, οπότε καταλαβαίνεις...